De zoektocht naar mogelijkheden voor het behandelen van pijn is oneindig lang. Hoewel we steeds meer leren en weten over de bestrijding van pijn, blijft het zoeken actueel. Als we terug gaan naar de tijd, lang vóór onze huidige vorm van gezondheidszorg, maakte men al gebruik van magnetische velden bij lichamelijke klachten. De eerste interesse in magnetische invloeden op het lichaam gaan terug naar de Griekse tijd.
We kennen een aantal grote namen uit de geneeskunde die de invloed van magneettherapie onderzochten:
- William Gilbert. In de 16e eeuw was hij de persoonlijke therapeut van Queen Elisabeth II en president van de Royal College of Physicians. Hij schreef als eerste een boek in de moderne technologie en elektriciteit, genaamd ‘De Magnete’.
- Franz Anton Mesmer. De Oostenrijkse therapeut begon in 1774 al met magnetische leistenen. Hij had de theorie dat we allemaal magnetische energie bezitten en noemde dit ‘dierlijk magnetisme’. Men geloofde dat hij door enkel zijn hand boven een publiek of persoon te houden, hij mensen kon herstellen. Later werd dit bestempeld als betoverend. Hij stopte met het gebruik van magneten, omdat hij dezelfde resultaten behaalde zonder het gebruik hiervan. Door deze ervaring werd de magneettherapie als ongeloofwaardig beschouwd.
- Stokes & Bell. In 1842 behandelden zij een patiënt met schouderklachten. Na het dragen van een ongeveer negen kilo zwaarwegende magneet, ervaarde de patiënt geen klachten meer en herstel van de klacht. De casus werd door anderen opgepikt en gepubliceerd in de boeken ‘Lectures on the Theory’ en ‘Practice of Physics’.
Dichter naar de 20ste eeuw was MRI (Magnetic Resonance Imaging) destijds de grootste doorbraak in de medische beeldvorming met het gebruik van magnetische velden. De MRI maakt het mogelijk in een levend lichaam te kijken en te zien of er afwijkingen zijn.
In 1980 en 1990 werden de eerste bipolaire magneten beschreven tijdens onderzoeken. Er ontstond een groeiende behoefte naar betaalbare en makkelijk te gebruiken magneten die van invloed waren op pijnklachten.
In diezelfde periode startte dr Robert Holcomb en Michael McLean onderzoeken naar de invloeden van quadro-polaire magneten. Zij ondervonden dat bipolaire magneten van (bijna) geen invloed zijn op pijnklachten. Door deze conclusie werd de interesse in quadro-polaire magneten alleen maar groter.
De zoektocht naar mogelijkheden voor het behandelen van pijn is oneindig lang. Hoewel we steeds meer leren en weten over de bestrijding van pijn, blijft het zoeken actueel. Als we terug gaan naar de tijd, lang vóór onze huidige vorm van gezondheidszorg, maakte men al gebruik van magnetische velden bij lichamelijke klachten. De eerste interesse in magnetische invloeden op het lichaam gaan terug naar de Griekse tijd.
We kennen een aantal grote namen uit de geneeskunde die de invloed van magneettherapie onderzochten:
- William Gilbert. In de 16e eeuw was hij de persoonlijke therapeut van Queen Elisabeth II en president van de Royal College of Physicians. Hij schreef als eerste een boek in de moderne technologie en elektriciteit, genaamd ‘De Magnete’.
- Franz Anton Mesmer. De Oostenrijkse therapeut begon in 1774 al met magnetische leistenen. Hij had de theorie dat we allemaal magnetische energie bezitten en noemde dit ‘dierlijk magnetisme’. Men geloofde dat hij door enkel zijn hand boven een publiek of persoon te houden, hij mensen kon herstellen. Later werd dit bestempeld als betoverend. Hij stopte met het gebruik van magneten, omdat hij dezelfde resultaten behaalde zonder het gebruik hiervan. Door deze ervaring werd de magneettherapie als ongeloofwaardig beschouwd.
- Stokes & Bell. In 1842 behandelden zij een patiënt met schouderklachten. Na het dragen van een ongeveer negen kilo zwaarwegende magneet, ervaarde de patiënt geen klachten meer en herstel van de klacht. De casus werd door anderen opgepikt en gepubliceerd in de boeken ‘Lectures on the Theory’ en ‘Practice of Physics’.
Dichter naar de 20ste eeuw was MRI (Magnetic Resonance Imaging) destijds de grootste doorbraak in de medische beeldvorming met het gebruik van magnetische velden. De MRI maakt het mogelijk in een levend lichaam te kijken en te zien of er afwijkingen zijn.
In 1980 en 1990 werden de eerste bipolaire magneten beschreven tijdens onderzoeken. Er ontstond een groeiende behoefte naar betaalbare en makkelijk te gebruiken magneten die van invloed waren op pijnklachten.
In diezelfde periode startte de Australische onderzoekers dr Robert Holcomb en Michael McLean onderzoeken naar de invloeden van quadro-polaire magneten. Zij ondervonden dat bipolaire magneten van (bijna) geen invloed zijn op pijnklachten. Door deze conclusie werd de interesse in quadro-polaire magneten alleen maar groter en uiteindelijk de stap naar Qmagnets gemaakt.
